قالب وبلاگ

عزیرم قارا باغلار

اود یانار قارا باغلار

قالدی نامردلر الینده

سئودیگیم قاراباغلار.

« ما باید خود را با مشعل عقل بیفروزیم

تا كسانی كه در ظلمت جهل اند ما را

ببینند. ما باید به همه چیز از روی

درستی وراستی جواب دهیم.

باید به تمام حقیقت وبه

تمام دروغ پی برد.»

   ماكسیم گورگی

كیوان باژن- آن چه كه نام صمد را به عنوان عنصری عینی درجامعه جاودانه كرد، نقشی بود كه در«تربیت» و «دانش» انسان، ایفا كرد. نقشی كه تاثیرآن، تفكری را می انجامد كه به قول امیرپرویزپویان حاصلش «چه گونه بودن» و نه «بودن» است، كه «چه گونه بودن را دانستن از آگاهی به چرا بودن برمی خیزد و آنان كه آگاهی خویش را باور دارند می دانند كه چه گونه باید بود… باورداران راستین تكامل بی گمان دانندگان راستین چرا بودن اند از آن پس چه گونه بودن پاسخی نخواهد داشت جز درروند این تكامل، نقشی خلاق و بی شائبه داشتن.»

صمد اما، با چنین نقشی و باوری، كارش را آغازید. او ازهمان نخست با مجموعه نوشته هایش درمجله «معلم امروز» درتبریز و مجله «سپاهان» و هفته نامه «بامشاد» درتهران (كه بعدها زیرعنوان «كند وكاو درمسائل تربیتی ایران» به صورت كتابی مستقل چاپ شد) راهش را  پیدا كرد و هم ازنظرعینی و هم ازنظرذهنی به این آگاهی دست یافت كه برای پرداختن به كاری اساسی، باید ریشه ها را جست كه ریشه، نبود فرهنگی سالم درجامعه است و باید به چالش گرفته شود، نه صرفا برای انتقاد، بل تمهیدی برای این مسئله كه دریك جامعه جهان چندمی برای تحمیق مردم، تمام ابزار و آلات اقتصادی، سیاسی وفرهنگی به كارگرفته می شود تا در راستای آن، جامعه، همچنان عقب مانده، درقهقرا و دربسیاری موارد فسیل مانده و انسان این جامعه، نقش خود را به عنوان نیروهای عینی و عناصری پویا – كه می تواند و باید با دیدی همه جانبه و هستی شناسانه به تحلیل پیرامون بپردازد – نادیده انگارد. چرا كه در جامعه ای طبقاتی، آگاهی و دانش طبقه پایین ودرك توانایی های تاریخی و شناخت حقوق مردم، می تواند سلاح برنده و جادویی ای باشد درجهت درهم پاشیده شدن طبقه ی بالا.

هرشئی اؤله جك، بیته جك

هر شئی یادلاردان گئده جك

خان لار،دنیزلرده اؤلر

باخ،دنیزین سون گؤندو،اورموگولینی دئیرم

خان لار اؤلوب اؤلمه ده دی

باخ گؤر كیمه قالیب دونیا.

اونودولوب یادان گئدر

گؤزوموزجه سئودیكلریمیز

دونیا اؤلوم ایتیم یئری

دونیا گئدیم ، گلیم یئری

دونیا دولوب بوشالاندی

دونیا باشی چوخ یالاندی.

دونیادا اوچ شئی اؤلمز،اؤلونمز

یادان گئدیب انودولماز، ایتیریلمز

دونیا بویجا یاشی واردی

یادی واردی

دادی واردی

بواوچ شئین جانی واردی

منیم

سنون

هامیمیزین

جانیمیزدا اؤنملیدیر

آنا

وطن

آنادیلی.

بیری وارایدی بیری یوخودو، آللاه یاردمیش بیر گؤل وارایدی.بو گؤلون سووی اؤزی كیمی دوزلویدی، چوخ دردلره درمانیدی، اوزاقدان یاخیندان آدملار گلیب و اؤزلرینی اونون دوزلاریندا قویلاردیلار تا دردلری درمان اولسون. بو موضوع سبب اولموشدور بو گؤلون اطرافیندا یاشایش یارانسین. گونلر گئچدی، ایللر گئچدی، نئچه سده لر گلدی گئدی، بو گؤلون آدی دیللره دوشدو، آدی شانی دونیایا یاییلدی.

گؤلون اطرافیندان یاشییانلار چؤخ موتلو یاشاییشدایدیلار،قم ، قصه اولاردان اوزاق، اؤز زحمتلری ائله گؤن سوووردولار، باغلاری باغچالار یاشیل ، زمیلری بركتلیدیر.

یازی‌چی دیلین كاسیب‌لیغیندان و موكممل اولماماسیندان داها چوخ اذیت چكیر، نه‌اینكی باشقا شئی‌لردن. بعضن اونون دیل‌دن زهله‌سی گئدیر، اونو گوناه‌لاندیریر و لعنت‌له‌ییر، ان چوخو دا اؤزونو كی، بئله یازیق آراج ایله ایشلمك اوچون دوغولوب.

او، دیلی شیمال قوطبوندن آفریقایا قدر بوتون اینسان‌لارا آیدین اولان، رنگ‌لرله ایشله‌ین رسسام حاققیندا، و یاخود دا قولاق آسدیقدا هر دفعه مونوتون مئلودییادان توتموش چوخ سس‌لی اوركئستره قدر، تروبادان كلارنئته قدر، سكریپكادان آرفایا قدر چوخ‌لو یئنی، نادیر، بیر- بیریندن اینجه فرق‌لره مالیك دیل‌لر آشیلایان، بوتون اینسان دیل‌لرینده دانیشان‌لارین سس تون‌لاریندان ایستیفاده ائد‌ن موسیقی‌چی حاققیندا حسدله دوشونور. او، موسیقی‌چییه داها درین و دا‌یمی، اساساً ده اونا گؤره حسد آپاریر كی، موسیقی‌چی اؤز دیلی‌نین یئگانه صاحبی‌دیر و او بوندان موسیقی بسته‌له‌مك اوچون ایستیفاده ائدیر. یازیچی ایسه هم مكتب‌ده تدریس اولونان، هم تیجارت‌ده ایستفاده اولونان، هم تئلئگرام یازیلان، هم ده محكمه‌ده ایشله‌دیله‌ن دیلدن ایستفاده ائتمه‌لی‌دیر. یازی‌چی نئجه ده كاسیب‌دیر، اؤز صنعتی اوچون شخصی واسطه‌یه، شخصی ائوه، شخصی باغا، آیا باخماق اوچون شخصی پنجره‌یه مالیك دئییل، او هر شئیی گونده‌لیك حیات‌لا بؤلوشمه‌لی‌دیر!

چوْخلاری‌نین بیلمه‌دیگی فاكتلار 

بۆتون داهی اینسانلار كیمی اوْ دا قریبه اینسان اوْلوب. گاه بوْلشئویكلری دستكله‌ییب، گاه آمانسیزجاسینا تنقید ائدیب، گاه حبس ائدیلنلرین مۆدافعه‌‌سینه قالخیب، گاه دا رئپرئسسییالارا حاق وئریب… 

ستالین و قوْركی چوْخ یاخین اوْلوبلار. حتی دوْستلارین بعضی “وردیشلری” ده اوْخشاییب. رهبر ایشده و ائوده دیَیشیكلییی خوْشلاماییب. قوْركی ده ثابتلییی سئویب. اوْنون ریابوشینسكیده، ایتالییادا و كریمداكی ائولرینده ایش اوْتاقلاری دئمك اوْلار كی، عینی اوْلوب. اوْنونلا باغلی بئله بیر ظارافات دا واردی: “قوْركی هر یئره ایش كابینئتینی اؤزو ایله آپاریر”. 

رهبر پروْلئتار یازیچی‌نین ائوینه قوْناق گئتمه‌یی خوْشلاییردی. محض ستالی‌نین امری ایله یازیچی‌نین مالوْی نیكیتسكیده‌كی ائوی قاپالی اراضییه چئوریلدی.