قالب وبلاگ

بؤلوم لر: یولداشلار، 

قبل از اینكه مطالب بی محتوا و به اصطلاح چرندیات زیر را به خوانید ، لازم است به حضرت آقا نویسنده به اصطلاح روشن فكر فرهنگستان جناب آقای دامغانی(علی معلم) عرض كنم كه اگر عاقل باشد باید هر چه زودتر از گفته های خود عذر خواهی كند زیرا در غیر اینصورت مردم فهیم به گفته ها و نوشته های گذشته ی ایشان یقینا شك خواهند كرد. البته من می دانم و یقین دارم كه این بیانات نشانگر زوال فكر ایشان است و بس.
آرديني اوخو

بؤلوم لر: توهین به خلق آذربایجان، 

دیگر وقت آن گذشته است كه ادبیات كودكان را محدود كنیم به تبلیغ و تلقین نصایح خشك و بی‌بروبرگرد، نظافت دست و پا و بدن، اطاعت از پدر و مادر، حرف‌شنوی از بزرگان، سر‌و‌صدا نكردن در حضور مهمان، سحر‌خیز باش تا كامروا باشی، بخند تا دنیا به رویت بخندد، دستگیری از بینوایان به سبك و سیاق بنگاه‌های خیریه و مسائلی از این قبیل كه نتیجه‌ی كلی و نهایی همه‌ی آین‌ها بی‌خبر ماندن كودكان از مسائل بزرگ و حاد و حیاتی محیط زندگی است.

چرا باید در حالی كه برادر بزرگ دلش برای یك نفس آزاد و یك دم هوای تمیز لك زده، كودك را در پیله‌ای از «خوشبختی و شادی امید» بی‌اساس خفه كنیم؟ بچه را باید از عوامل امیدواركننده‌ی الكی و سست بنیاد نا امید كرد و بعد امید دگرگونه‌ای بر پایه‌ی شناخت واقعیت‌های اجتماعی و مبارزه با آن‌ها را جای آن امید اولی گذاشت.

آرديني اوخو

بؤلوم لر: صمد بهرنگی، 

عزیزیم یاشیل باغلار

سارالیب یاشیل باغلار

گون اولار زامان كئچر

باغلاردا یاشیل باغلار.

 

عزیزیم باغلا منی

قول ائله داغلا منی

آییرسا فلك بیزی

یادیندا ساخلا منی.

 

عزیزیم داغلار آغلار

یارامی باغلار آغلار

بوردا بیر قریب اؤلوب

دردینه داغلار آغلار.

بؤلوم لر: اۆز یازیلاریم ، 

 

طرفداران او در منزلگاههای مختلف به گروه او می‌پیوستند و به سرعت، تعداد آنان زیاد شدو به هزار و پانصد نفر رسید.مسیر شاه اسماعیل از دیلمان به طارم و به جانب اردبیل بود. بنا به نوشته عالم آرای عبّاسی،  ورود به اردبیل كه همواره مقرّ پیروان طریقت صفوی بود، با وجود عدم رضایت حاكم آنجا (سلطان علی بیگ چاكرلو) به آسانی صورت گرفت و پیروان قزلباش به دور او جمع شدند. لكن عالم آرای صفوی ورود شاه اسماعیل به اردبیل را چنین توصیف نمی كند و اصولا" در مورد حضور اسماعیل در این زمان تردید دارد و شرح می دهد كه به علّت مناسب نبودن شرایط، اسماعیل عازم نواحی قره باغ شده است.

 قزلباشان  در آغاز از قبایل استاجلو، شاملو، تكلّو(تكه لو)، بهارلو(روملو)، ذوالقدر، افشار و قاجار تشكیل شده بودند. در رأس همه آنان، اسماعیل قرار داشت كه «مرشد كامل»بود. مریدان اسماعیل روحیّه ای فداكار و مردانه داشتند كه در راه مرشد خود از هیچ نوع خدمتی دریغ نمی‌ورزیدند.

اسماعیل در اندك مدّتی توانست سپاهی مجهزّ از قزلباشان تدارك ببیند و برای خونخواهی پدر، عازم شروان شود. در این سفر، بایرام بیگ [قرامانلو] و بزرگان دیگر او را همراهی می كردند و عملا" سررشته امور نظامی را در دست داشتند.[1]

«شیعیان در گنجه، از اسماعیل میرزا استقبال كردند و تا ده فرسنگ ( ۶۰ كیلومتر امروز) به استقبال مرشد خانقاه رفتند و بهترین خانه گنجه را برای سكونت او آماده نمودند.

وقتی اسماعیل میرزا وارد گنجه شد، شنید كه شروانشاه مشغول جمع آوری سرباز برای جنگ می باشد و دانست كه قصد دارد با او بجنگد.

آرديني اوخو

بؤلوم لر: قره باغ در گذر تاریخ، 

یاپیشیب یئللرین قانادلاریننان

داغلاردان آشیب سیزه گلیرم

اوچورام گؤولرده لعلكلر كیمین

داغ داشی اؤپؤرم دوداقلار كیمین

یانیرام آی كیمین من گئجه لرده

گونشی چؤللیب سیزه گلیرم.

 كونلومدهگوب بولتی،گؤوده شاققیلتی

یاغیشلی بوتلارلا سیزه گلیرم

یاغیرام،یاغماسین آنامین گؤزی

اورگیمده قالیب آنامین سؤزی

حسرتیم بیر عالمدیر سؤزه چكیلمز

گؤزلرین حسرتین سیزه چكیرم.

 كوشولتی یئللرده منیم هایمدی

كوشولتی گلنده سیزه گلیرم

گلیرم داغلارین مرحمی اولام

باغلاردان كیفسیمیش اوتلاری یولام

كیم دئیر آیریلیق سونا چاتیلماز؟

یازیلان سؤزلرده سیزه گلیرم.

بؤلوم لر: اۆز یازیلاریم ، 

احمد كسروی می نویسد جنبش مشروطه را تهران آغازید و تبریز آن را پاسداری كرد و به انجام رسانید. هر چند آدمهای كج اندیشی هنوز هم معتقدند كه مجاهدان آذربایجان یك مشت اوباش بودند و ستار خان، آن انسان نیك نفس و مبارز، راهزنی بیش نبود و تنها به خاطر غارت و چپاول می جنگید. سخن كسروی اغراق نیست. راست است كه برقراری رژیم مشروطه كاملا به نفع توده ی مردم تمام نشد و حتی جنگاوران و پیشه وران كارشان به خواری و سختی كشید (مثلا ستار خان)، اما در هر صورت، جانبازیها و مردانگیهای مجاهدان پاكدل آذربایجان بود كه محمد علی میرزای گستاخ را به زانو درآورد و دیگر توده های مردم را برانگیخت و ثابت كرد كه شرقیان هم شاینده ی زندگانی آزاد می باشند.(۱)

دو سید بزرگوار تهرانی (آقایان طباطبائی و بهبهانی) كار را شروع كردند، مردم را شوراندند اما در راه بردن و به ثمر رساندن جنبش به بیراهه افتادند. آنها به چند خط فرمان بی خاصیت مشروطه دل خوش كرده بودند. حتی آن زمان كه محمدعلی میرزا با خودكامگی حكم می راند و مجلس و نمایندگان را به هیچ می گرفت این ها با ساده لوحی و خوش بینی زیانباری كه داشتند خیال می كردند باز هم می توان كار را با نشستن و حرف زدن وموعظه كردن وجوش و خروش پیش برد.

آرديني اوخو

بؤلوم لر: صمد بهرنگی،