لطفا این شعر را فقط بچه ته ران با فرهنگ!!!!"س ..." بخواند
الا ای داور دانا تو میدانی كه ایرانی
چه محنتها كشید از دست این تهران و تهرانی
چه طرفی بست ازین جمعیت ایران جز پریشانی
چه داند رهبری سرگشته ای صحرای نادانی
چرا مردی كند دعوی كسی كو كمتر است از زن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
تو ای بیمار نادانی چه هذیان و هدر گفتی
برشتی كله ماهی خور بطوسی كله خر گفتی
قمی را بد شمردی اصفهانی را بتر گفتی
جوانمردان آذربایجان را ترك خر گفتی
ترا آتش زدند و خود بر آن آتش زدی دامن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
تو اهل پایتختی باید اهل معرفت باشی
بفكر آبرو و افتخار مملكت باشی
چرابیچاره مشدی، وحشی و بی تربیت باشی
به نقص من چه خندی خود سراپا منقصت باشی
مرا این بس كه میدانم تمیز دوست از دشمن
الا تهرانیا انصاف می كن خر تویی یا من
تو از این كنج شیركخانه و دكان سیرابی
بجز بدمستی و لاتی و الواطی چه دریابی
بگاه ادعا گوئی كه دیپلم داری از لندن
الا تهرانیا انصاف می كن خر توئی یا من
تو عقل و هوش خود دیدی كه در غوغای شهریور
كشیدند از دو سو همسایگان در خاك ما لشگر
به نِقّ و نال هم هر روز حال بدكنی بدتر
كنون تركیه بین و ناز شست تركها بنگر
كه چون ماندند با آن موقعیت از بلا ایمن
الا تهرانیا انصاف می كن خر توئی یا من
گمان كردم كه با من همدل و همدین و همدردی
بمردی با تو پیوستم ندانستم كه نامردی
چه گویم بر سرم با ناجوانمردی چه آوردی
اگر میخواستی عیب زبان هم رفع می كردی
ولی ما را ندانستی بخود هم كیش و هم میهن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
به شهریور مه پارین كه طیّارات با تعجیل
فرو میریخت چون طیر ابابیلم بسر سجّیل
چه گویم ای همه ساز تو بی قانون و هر دمبیل
تو را یكشب نشد ساز و نوا در رادیو تعطیل
ترا تنبور و تنبك بر فلك میشد مرا شیون
الا تهرانیا انصاف می كن خر توئی یا من
بقفقازم برادر خواند با خود مردم قفقاز
چو در تركیه رفتم وه چه حرمت دیدم و اعزاز
به تهران آمدم نشناختی از دشمنانم باز
من آخر سالها سرباز ایران بودم و جانباز
چرا پس روز و شب خوانی و افرشته اهریمن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
به دستم تا سلاحی بود راه دشمنان بستم
عدو را تا كه ننشاندم بجای از پای ننشستم
بكام دشمنان آخر گرفتی تیغ از دستم
چنان پیوند بگسستی كه پیوستن نیارستم
كنون تنها علی مانده است و حوضش چشم ما روشن!
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
چو استاد دغل سنگ محك بر سكه ی ما زد
ترا تنها پذیرفت و مرا از امتحان وا زد
سپس در چشم تو تهران بجای مملكت جا زد
چو تهران نیز تنها دید با جمعی به تنها زد
تو این درس خیانت را روان بودی و من كودن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
چه خواهد دشمنی بنیاد قومی را بر اندازد
نخست آن جمع را از هم پریشان و جدا سازد
چو تنها كرد هر یك را به تنهائی بدو تازد
چنان اندازدش از پا كه دیگر سر نیفرازد
تو بودی آنكه دشمن را ندانستی فریب و فن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
چرا با دوستدارانت عناد و كین و لج باشد
چرا بیچاره آذربایجان عضو فلج باشد
مگر پنداشتی ایران ز تهران تا كرج باشد
هنوز ازماست ایرانرا اگر روزی فرج باشد
تو گل را خار میبینی و گلشن را همه گلخن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
ترا تا ترك آذربایجان بود و خراسان بود
كجا بارت بدین سنگینی و كارت بدینسان بود
چه شد كرد و لر یاغی كزو هر مشكل آسان بود
كجا شد ایل قشقائی كزو دشمن هراسان بود
كنون ای پهلوان چونی نه تیری ماند و نی جوشن
الا تهرانیا انصاف میكن خر توئی یا من
كنون گندم نه از سمنان فراز آن نه از زنجان
نه ماهی و برنج از رشت و نی چائی از لاهیجان
از این قحط و غلا مشكل توانی وارهاندن جان
مگر در قصه ها خوانی حدیث زیره و كرمان
دگر انبانه از گندم تهی شد دیزی از بنشن
الا تهرانیا انصاف می كن خر توئی یا من.
بؤلوم لر:
توهین به خلق آذربایجان،
