قالب وبلاگ

٢-اصلاح و مودیفیكاسیون الفبا و املای تركی-عربی و متناسب ساختن آن با خصوصیات و نیازهای زبان تركی، به هیچ وجه رابطه ای با عرب ستیزی ندارد. این روند، مربوط به شعور ملی، روند ملت شوندگی، استاندارد ساختن املا تركی و ... و در نتیجه در رابطه با آسان ساختن امر خواندن و نوشتن به زبان تركی است. همانگونه كه الفبا و املاء عربی برای زبانهای فارسی، كردی، اردو، اویغوری و ... اصلاح شده است، تركها نیز به اصلاح این الفبا در تناسب با خصوصیات و احتیاجات زبان خود تركی اقدام كرده اند.

٣-وحدت و یگانگی در شیوه و قواعد نگارش مربوط به یك زبان خاص است و نه دو یا چند زبان مختلف مانند تركی و فارسی. اصرار بر یگانگی و طرد دوگانگی در املای دو زبان متفاوت فارسی و تركی و تابعیت املا تركی از املا فارسی معقول و منطقی نیست. از دیدگاه زبانشناسناسانه صرف، حركت به سوی املاء و اورتوقرافی تركی تماما فونئتیك و بدون تناقض داخلی كه كاملا از قید و بندهای املاء مغلوط و نارسای زبان فارسی و یا املاءهای محافظه كارانه التقاطی فارسی-تركی رها شده باشد، نیاز و ضرورتی تاریخی برای انكشاف زبان تركی در ایران است. ایجاد املاء و اورتوقرافی تماما فونئتیك و رها از قواعد املاء زبان بیگانه، تحمیلی و استعماری فارسی، در عین حال به لحاظ منافع سیاسی و ملی ملت ترك و نیز یك نیاز و ضرورت تاریخی است. این چنین املاء تماما فونئتیك و رها از یوغ املاء فارسی در عرصه اورتوقرافی در مقابل املاءهای محافظه كارانه فارس محور ویا املاءهای فارسی-تركی التقاطی، معادل اندیشه ترك محوری و آزربایجان مركزی در مقابل اندیشه های فارس محوری و فارسستان مركزی (مدافع و مبلغ مفاهیم نادرستی مانند "هویت قومی"، "ملت ایران"، "زبان ملی و مشترك فارسی"، "هویت ملی ایرانی" ....) در عرصه سیاسی است. تركی زبان زنده و مستقلی است و كلمات خارجی و نامهای خاص در آن، می بایست بر اساس املاء، قواعد و فونئتیك زبان تركی نگاشته و تلفظ شوند. اگر در املا زبان تركی، به شیوه آوانگاری و نگارش كلمات در املای فارسی رسمیت داده شود، این امر استقلال زبان تركی را خدشه دار ساخته و راه را برای استحاله این زبان در عرصه املا باز خواهد ساخت. همانگونه كه فارسها مجازند نامها را در زبان خود، طبق قواعد زبان فارسی تلفظ و ثبت كنند، تركها نیز مجازند كه كلمه آزربایجان را در زبان تركی طبق قواعد زبان تركی تلفظ و ثبت نمایند. این انتظار كه تركها نام وطن خود را نه با تلفظ تركی، بلكه با تلفظ فارسی آن ذكر كنند غیر منطقی است. هیچ ملتی، نام سرزمین ملی خود را به زبان ملت دیگری- آنهم زبان ملتی كه نخبگان و سیاسیونش یك صد سال تمام قصد محو و نابودی آن را داشته اند و عینا با املا و تلفظی كه آنها برای وصول به این مقصد از آن استفاده می كنند نمی نگارد.

 -4 ترجیح و كاربرد شكل "آزه‌ربایجان " از طرف تركها برای نامیدن تیم ملی خود، نمونه ای از روندی است كه در میان تركان ساكن در آزربایجان جنوبی و دیگر نقاط ایران در حال گسترش و همگانی شدن است. این روند عبارت است از حركت به سوی املاء كاملا فونئتیك تركی؛ تمایل فزاینده برای كاربرد حروف موجود در الفبای تركی به جای حروف و علائم خاص عربی و فارسی (ذ، ظ، ط، ث، ص، ض، تنوین، تشدید، فتحه، ضمه، كسره، همزه، ....)؛ ثبت و نگارش صحیح و فونئتیك و استانداردسازی نگارش نامهای خاص، بویژه اماكن جغرافیائی، شخصیتهای تاریخی و اقوام و دول و ایلات و...

مئهران بهارلی

بؤلوم لر: بیز "آذری" دئییریك،