قالب وبلاگ

 به عبارت دیگر نوشتن "آزربایجان" به جای "آذربایجان" در زبان فارسی، به همان دلیل درست و به همان منطق ضروری است كه نوشتن "تهران" به جای" طهران". این تغییر در املا "آزربایجان" نیز روندی كاملا موازی و همسو با روند ملت شوندگی ترك زبانان ساكن در ایران است. اما از آنجائیكه در جمهوری اسلامی ایران هنوز هیچ زبانی به جز زبان گروه ملی اقلیت فارس رسمی و دولتی نیست، مساله نگارش و استانداردیزاسیون این نام بر عكس روال معمول در جهان متمدن، نه در سطح رسمی و آزادانه و توسط نهادهای آكادمیك و مراكز دولتی مسئول مربوطه مانند فرهنگستان زبان، بلكه در سطح كاربردها و ترجیحهای فردی روشنفكران و فرهنگیان ترك به پیش رانده می شود.

٢-كاربرد شكل "آذربایجان" از طرف برخی از اشخاص و مراكز و از جمله نهادهای رسمی دولتین پهلوی و جمهوری اسلامی، به منظور تاكید بر پارسی بودن ریشه این نام و مملكت و نفی هویت تركی آن است. چنانچه معلوم است در برخی از زبانهای ایرانی باستانی و معاصر و از جمله فارسی قدیم حرف "ذ" وجود داشته و دارد، از جمله در كلمه "آذر" كه در ریشه شناسی ایرانی نام آزربایجان نیز مطرح شده و به معنای "آتش" در پارسی باستان است. بر این اساس، اشخاص و مراكز مذكور با اصرار بر بكار بردن فرم آذربایجان، بر ریشه ایرانی این نام تاكید می كنند و همزمان به طور ضمنی ریشه و هویت تركی آنرا نفی می نمایند. اما عده ای مانند مولف برهان قاطع، نظر كاملا متفاوتی در باره ریشه نام آزربایجان داشته و آنرا كلمه ای با منشا تركی دانسته اند (برای خواندن مقاله ای مفصل در باره تئوریهای تركی منشا بودن نام آزربایجان، به مقاله "آذربایجان پارسی و آزربایجان توركی"- حمید دباغی مراجعه كنید: ). تركی انگاران معاصر نیز نام آزربایجان را دارای منشا تركی دانسته و آنرا بنا بر تئوریهای مختلف برگرفته از نام اقوام تورك باستان آز-آس و یا آزر، قاسر، یازر، خزر، .... می دانند. با این وصف كاربرد فرم "آذربایجان" از سوی كسانی كه نام آزربایجان را منسوب به اقوام توركی باستان می دانند غیرقابل توضیح است. شایسته می بود كه اینان اقلا در زبان فارسی این نام را به شكل "آزربایجان" (به جای آذربایجان) بكار برند.

بؤلوم لر: بیز "آذری" دئییریك،