قالب وبلاگ

استاد محمد بك الخضری "محقق عالیقدر لبنانی نیز در كتاب خود بنام «الدوله العباسیه» ‌(دولت عباسی) در جزء سری مباحثات «محاضرات فی التاریخ الامم الاسلامیه» (تحقیقات در تاریخ ملت های اسلامی) هم به صراحت بر حرمی بودن بابك تاكید كرده و حتی عوض تیتر «بابك الخرمی» بر روی مبحث خویش تیتر «بابك الحَرَمی» را برگزیده و با تاكید می نویسد:

«من تلك الطوائف فرقه تسمی الحرمیه بالحاء و الراء المهملتین»21 یعنی «از آن طوایف فرقه دیگری است بنام حرمیه». محقق لبنانی حتی برای اینكه غیر عربها و غیر محقق ها در اثر رسوبات ذهنی باقیمانده از تبلیغات خلافت عباسی حرمیه را با اعراب و الفاظ دیگر قرائت نكنند دقیقاً تاكید می كند كه حرمیه باحاء و راء مهملتین می باشد نه با اعراب و تلفظ ای دیگر. او در توضیح مكتب حرمیه به صراحت به ریشه حرمی نیز اشاره كرده و می نویسد :‌ « الحرمیه البابكیه ینبسون الی صاحبهم بابك الحرمی و كان یقول لمن استغواه انه اله  و احدث فی مذاهب الحرمیه القتل و الغصب و الحروب و المثله و لم تكن الحرمیه تفعل ذلك. هكذا ذكر ابن الندیم و منه یظهر وجه تسمیتهم بالحرمیه»22 یعنی « حرمیه بابكیه منسوب به بابك است كه آنها به پیشوای خود بابك حرمی نسبت داده می شوند و آن به كسی اطلاق می شود كه در مذهب آنها كشت و كشتار و تجاوز و جنگ و مثله نمودن حرام است. همین ابن ندیم در الفهرست خویش به این مسئله اشاره دارد كه علت نامگذاری آنها نیز به حرمیه از آنجا آشكار می شود»23.

پس چنانچه معلوم شد محقق عالیقدر لبنانی نیز با تكیه بر سند خویش از قرن چهارم هجری علت حرمی نامیده شدن بابكیان را نیز حرام بودن كشت و كشتار و تجاوز و جنگ و عدم مثله كردن یعنی بریدن گوش و لب و بینی دشمن می دادند. در اینجا شاید شبهه ای پیش آید كه اگر در «مذهب حرمیه بابك الحرمی» كشت و كشتار و تجاوز و جنگ و مثله كردن حرام بود پس چرا آنها می جنگیدند؟ جواب این است كه آنها «دفاع مشروع» و «دفاع مشروط» را از خود سلب نكرده بودند و اگر حمله ای از سوی دشمن به جان و مال و ناموس و حیات آنها انجام می گرفت آنها از خود دفاع می كردند ولی در جنگ مثل اعراب جاهلی و غیر جاهلی !! گوش و بینی و لب دشمن را نبریده و به اصطلاح مثله نمی كردند و این كارها را بر خود حرام می دانستند. آنها در حقیقت به زبان امروزی «وزارت دفاع» را داشتند نه «وزارت جنگ» را و در جنگ دفاعی نیز مشروط می جنگیدند و از كارهای حرام – حتی بدرفتاری با اسراء – پرهیز می كردند و به اصطلاح امروزی بر اساس قوانین عهدنامه های بین المللی و بصورت مدنی می جنگیدند چنانچه حتی اسیران جنگی خود طرفدار بابك بودند. همانطوریكه طبری در تاریخ الرسل و الملوك خویش تصویری از رفتار اسیران جنگی با بابك را نشان می دهد كه از ظلمی كه در حق او در تاریخ انجام گرفته مو بر اندام خواننده سیخ می شود. طبری می نویسد چون بابك دستگیر شد افشین دستور داد كه او را از میان اسرای جنگی سابق عبور دهند تا بلكه اسراء با نثار لعن و نفرین و انواع دشنام ها جزای بدرفتاری او را با آنها بدهند. او را به میان اسیران اردوگاه به میان كسانی كه قبلاً اسیر بابك بودند بردند و «چون زنان و كودكانی كه در جایگاه بودند او را بدیدند به چهره های خویش زدند و بانك زدند و گریستند چندان كه صدایشان بلند شد. افشین به آنها گفت: شما دیروز می گفتید اسیرمان كردند اما امروز بر او (بابك) می گریید؟ لعنت خدای بر شما باد . گفتند با ما نیكی می كرد»24.

بؤلوم لر: چریك های حرامی آذربایجان ،