قالب وبلاگ

نهایتا، طرح ادعاهای بی اساس ارضی علیه آذربایجان و فعالیتهای جدایی طلبانه ارامنه از سال 1988 به بعد مجددا شدت گرفته و به فتنه قره باغ كوهستانی كه بر هیچ پایه و اساس تاریخی، سیاسی و قومی استوار نیست، دامن زده شد. طی سالهای 1988 تا 1989 بیش از 250 هزار نفر آذربایجانی كه در اراضی ملی – تاریخی خود میزیستند، تا آخرین نفر از ارمنستان اخراج شده و صدها نفر از ساكنین غیرنظامی، وحشیانه به قتل رسیدند.

جدایی طلبی ارمنی كه در سال 1988 در قره باغ كوهستانی، این قلمرو تاریخی آذربایجان آغاز گشت، به جنگ تحمیلی ارمنستان علیه آذربایجان تبدیل شد. در نتیجه سیاست تجاوزكارانه ارمنستان كه به قوانین بینالمللی و اصول و موازین حقوق بینالمللی اعتنایی نشان نمیدهد، بیست درصد از خاك آذربایجان، از جمله هفت شهرستان كه در تقسیمات كشوری جزء قره باغ كوهستانی محسوب نمیشود، از سوی نیروهای مسلح ارمنستان اشغال شده، بیش از یك میلیون نفر آذربایجانی از موطن آباء و اجدادی خود وحشیانه اخراج شده، دهها هزار انسان به قتل رسیده، معلول شده و یا به اسارت برده شدند. صدها منطقه مسكونی، هزاران واحد از ابنیه فرهنگی – اجتماعی، مؤسسات آموزشی و بهداشتی، آثار تاریخی و فرهنگی، مساجد و عبادت گاهها، قبرستانها و …. با خاك یكسان شده و هدف وندالیسم بی سابقه ارمنی واقع شدند.

در نتیجه وحشی گری ارامنه، فاجعه نسل كشی خوجالی كه در شهر خوجالی قره باغ كوهستانی رخ داد نیز در ردیف وحشتناكترین فجایع جهان جای گرفت.

دسته های مسلح ارمنی در بامداد 26 فوریه سال 1922 با مشاركت مستقیم لشكر 366 شوروی سابق كه در آن برهه در شهر خان كندی (استپان كرت) قره باغ كوهستانی مستقر بود، به شهر خوجالی كه حدود هفت هزار نفر آذربایجانی در آن سكونت داشتند، حمله كردند. قلدرهای سركش ارمنی با كمك هواداران مزدور خارجی خود، در همین شب با پشتیبانی بخش وسیعی از وسایط سنگین نظامی متعلق به لشكر 366، شهر خوجالی كاملا نابود شده و به آتش كشیده شد.

اهالی غیرنظامی و غیرمسلح هدف قتل عام وحشیانه واقع شدند، كودكان، زنان، افراد سالمند و بیمار با سفاكی غیرقابل تصوری به قتل رسیدند. ارمنیها در آخرین سالهای قرن بیستم، جنایت تاریخی دیگری – نسل كشی خوجالی – را پدید آوردند.

در نتیجه نسل كشی خوجالی 613 نفر كشته شده و 1275 نفر از اهالی به اسارت برده شدند. از سرنوشت 150 نفر از این اسرا، هنوز نیز اطلاعی در دست نیست. در نتیجه این فاجعه بیش از 1000 نفر از اهالی غیرنظامی با اصابت گلوله مستقیم، با درجات مختلف بدنی معلول شدند. 106 نفر از كشته شدگان، زنان، 83 نفر كودك خردسال و 70 نفر پیر كهنسال بودند. 76 نفر از معلولین را پسران و دختران نابالغ تشكیل میدهند. در نتیجه این جنایت نظامی – سیاسی ، 6 خانواده كاملا نابود شده، 25 كودك هر دو والدین، 130 كودك نیز یكی از والدین خود را از دست دادند. 56 نفر از كشته شدگان با درنده خویی و بی رحمی وحشیانهای به قتل رسیدند. آنان زنده زنده در آتش سوزانده شده، سرهایشان بریده شده، پوست بدنشان كنده، چشمان كودكان خردسال از حدقه بیرون آورده شده و شكم زنان حامله با سرنیزه پاره پاره شده بود.

اعمال ارامنه و هواداران خارجی‏شان(كه متعصفانه جمهوری اسلامی نیز جزو آنهاست) در ارتكاب فاجعه خوجالی‏، ضمن آنكه نمونه‏ای آشكار از نقض وقیحانه حقوق بشر و بی‏اعتنایی بی‏شرمانه به قوانین حقوق بین‏المللی به شمار می‏آید‏، با كنوانسیون ژنو‏، منشور جهانی حقوق‏بشر‏، معاهدات مختلف بین‏المللی درباره حقوق مدنی‏، سیاسی‏، اقتصادی‏، اجتماعی و فرهنگی‏، منشور جهانی حقوق كودكان‏، منشور جهانی درباره حفاظت از زنان و كودكان در هنگام وضعیت فوق‏العاده و مناقشات و دیگر قوانین حقوقی بین‏المللی ضدیت آشكار دارد‏.

جای بسی تاسف است كه تاكنون دولت‏های متمدن جهان رویكرد صحیحی نسبت به این فاجعه اتخاذ نكرده و آن را به عنوان نسل‏كشی به رسمیت نشناخته‏اند‏. در حالیكه بعضی از دولت‏ها با باور به هذیانات تحریف‏كارانه و غیر‏مستدل ارمنیان درباره «‏نسل‏كشی‏» علیه ملت «‏مظلوم‏»‏( !!! ) ارمنی توسط ترك‏ها در اوایل قرن بیستم ، مصوباتی را در این خصوص به تصویب رسانده‏اند‏،‏ نسبت به فاجعه نسل‏كشی خوجالی كه نتیجه مستقیم وحشی‏گریهای ارمنیان در پایان قرن بیستم‏– ‏این برهه زمانی كه دنیای متمدن سعی در حفظ برتری حقوق بشر دارد‏– هیچگونه عكس‏العملی نشان داده نشده است‏.

امروز در شرایطی كه تمام جهان علیه تروریسم به مبارزه برخاسته است‏، تروریست ارمنی نیز می‏باید از سوی جامعه جهانی افشا شده و پاسخ شایسته خود را بیابد‏. فاجعه‏ای كه در تاریخ بیست و ششم فوریه سال 1992 توسط ارمنیان در خوجالی پدید آمد‏، تنها یك عمل تروریستی عادی نیست‏، بلكه جنایتی است بی‏سابقه علیه تمام بشریت‏.

__________________

قارا باغ ائله بیر آنام دیر منیم

آنامین روهونو اوردا گورموشم

آنامین دیلینه باغلیدیر جانیم

آنا دیلیم اولسه منده اولموشم

 

بؤلوم لر: خوجالی فاجعه سی،